Zeeziek en lekke band
Door: Ar
Blijf op de hoogte en volg Arma
09 Juni 2007 | Honduras, Tegucigalpa
Tsja, het transport zit niet altijd mee hier in Centraal-Amerika. Inmiddels ben ik in het uiterst relaxte Copan aangekomen om morgen de Maya-ruines te gaan verkennen, nadat ik toch in ieder geval twee gedenkwaardige ritten achter de rug heb.
Zeeziek
De ene was op Roatan, een van de paradijselijke Bay Islands voor de kust van Honduras. Duiken is het toverwoord, dus vertrok ik op een winderige dag met een kleine boot naar Mary´s Place. Een net zo gedenkwaardige duiksite trouwens, of liever gezegd, de mooiste die ik ooit heb gezien: verschillende canyons tot een diepte van 35 meter, een wrak van een vliegtuig én een schip en als klap op de vuurpijl een joekel van een ´stingray´. Alleen... de boottrip was wat minder prettig! We dobberden als een speelbal van de woeste golven enige uren lang (heen én terug), heen en weer, links en rechts, op en neer. We doken van het ene ´golfdal´ van een metertje of vijf in het andere. En dan moet je maag van behoorlijk stevige huize komen, wil ie daartegen bestand zijn. De kleur van mijn gezicht varieerde van vaal wit naar fletsgroen... Ik heb zelfs overwogen om de terugtocht maar gewoon te gaan lopen. In ieder geval, iets anders dan dat ik weer op diezelfde boot terug moest. Need I say more?!?!
Lekke band
De tweede gedenkwaardige trip was met de bus van La Ceiba (aan de kust bij Roatan) naar Copan. Een harde knal. Worden we beschoten? Nee, het blijkt een klapband. De buschauffeur besluit het voorval te negeren en gewoon te kijken hoe ver ie komt ... Ach, Copan is nog maar zo´n 250 kilometer verderop! Nog geen 50 kilometer verder besluit de band dat de chauffeur het zelf maar moet doen, maar dat HIJ er mee ophoudt. We stranden op de velgen in de berm... Zittend in de schaduw van een oneindige rij palmbomen wachten we op de volgende bus, die ons veilig op de eindbestemming brengt. Blij dat ik er ben!
Lieve mensen, kijk en huiver als ik morgen mijn foto´s plaats...
Lfs,
Ar
Zeeziek
De ene was op Roatan, een van de paradijselijke Bay Islands voor de kust van Honduras. Duiken is het toverwoord, dus vertrok ik op een winderige dag met een kleine boot naar Mary´s Place. Een net zo gedenkwaardige duiksite trouwens, of liever gezegd, de mooiste die ik ooit heb gezien: verschillende canyons tot een diepte van 35 meter, een wrak van een vliegtuig én een schip en als klap op de vuurpijl een joekel van een ´stingray´. Alleen... de boottrip was wat minder prettig! We dobberden als een speelbal van de woeste golven enige uren lang (heen én terug), heen en weer, links en rechts, op en neer. We doken van het ene ´golfdal´ van een metertje of vijf in het andere. En dan moet je maag van behoorlijk stevige huize komen, wil ie daartegen bestand zijn. De kleur van mijn gezicht varieerde van vaal wit naar fletsgroen... Ik heb zelfs overwogen om de terugtocht maar gewoon te gaan lopen. In ieder geval, iets anders dan dat ik weer op diezelfde boot terug moest. Need I say more?!?!
Lekke band
De tweede gedenkwaardige trip was met de bus van La Ceiba (aan de kust bij Roatan) naar Copan. Een harde knal. Worden we beschoten? Nee, het blijkt een klapband. De buschauffeur besluit het voorval te negeren en gewoon te kijken hoe ver ie komt ... Ach, Copan is nog maar zo´n 250 kilometer verderop! Nog geen 50 kilometer verder besluit de band dat de chauffeur het zelf maar moet doen, maar dat HIJ er mee ophoudt. We stranden op de velgen in de berm... Zittend in de schaduw van een oneindige rij palmbomen wachten we op de volgende bus, die ons veilig op de eindbestemming brengt. Blij dat ik er ben!
Lieve mensen, kijk en huiver als ik morgen mijn foto´s plaats...
Lfs,
Ar
-
09 Juni 2007 - 09:51
Ilva:
Ha Arma,
Mooi verhaal weer, hahaha. Vooral die eerste is zéér herkenbaar :-s Veel plezier nog in Honduras, ben benieuwd naar je foto's!
Kuzzz, Ilva -
09 Juni 2007 - 11:26
Pama:
Wat een avontuur zeg!!! Maar zo maak je nog eens iets mee. Hier hebben we vandaag het familietoernooi van de korfbal, we zullen een sterspeler missen deze keer! Ar, het ga je goed en genieten maar, liefs van pama -
10 Juni 2007 - 18:39
Karin:
Hoi Arma, ook bij mij is je eerste verhaal zeer herkenbaar! Ik ben met Tom van de week nog in je geboorteregio geweest bij de opening van het museum van Valentijn. Zeer de moeite waard, we gaan er een bureauuitstapje van maken voor wie er zin in heeft. Liefs Karin -
11 Juni 2007 - 07:48
Margriet:
he lieve Ar,
mooie verhalen, die Kaatje en ik vanmiddag bij de borrel 'ns goed zullen doornemen! zorg goed voor jezelf en geniet ervan (wat je wel doet, volgens mij). veel liefs, margriet -
11 Juni 2007 - 17:00
Christa:
Lieve ar, klinkt (voor het grootste gedeelte)erg goed! lekker genieten!
wij zijn voor het eerst kampioen geworden, maar met jou hadden we het zeker op onze sloffen gedaan... hihi
veel plezier! -
12 Juni 2007 - 19:29
Tom:
Hoi Arma,
De foto's doen mijn hart sneller kloppen. Wat een ruimte, rust en klimaat. Zeeziek zijn is belabberd. Ik was het ook op zee in Costa Rica tijdens het duiken, maar ooit nog veel erger op de een visserskotter op de Noordzee. Ik blijf benieuwd naar je nieuwe verhalen. Vanuit een redelijk warm en zonig Nederland, wens ik je een fijne voortzetting van je reis.
Groeten, Tom -
21 Juni 2007 - 12:00
Geer:
Hadie Arma,
Heerlijk, (sub)tropisch, groen, cultuur. En dan ook nog de zee op. Wat een mooie tijd maak je door. Ben heel benieuwd wat dit allemaal met je leven doet (behalve gewoon een prachtervaring)...
Sorry voor het werknieuws, maar ik moet het toch even kwijt. Gisteren gehoord dat COI.... een opdracht is geworden (tegen ZK. en M.plan). Wij blij en trots. Neem er maar een tropische cocktail op.
hartelijke groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
