Van het nuttige en het aangename

Doorgedrongen tot het hart van Latijns-Amerika...
Jahoor, daar ben ik dan eindelijk weer, opgedoken in Granada - Nicaragua! Na drie weken werken in Turrialba - Costa Rica (daarover later meer) ben ik een paar dagen geleden de grens overgestoken van Costa Rica naar Nicaragua. De verschillen zijn enorm: Nica (zoals de mensen HIER heten) is een stuk armer, droger, heter en zonniger dan Tica (zoals de mensen DAAR heten). Ik heb het gevoel alsof ik in een klap in de Derde Wereld EN in het hart van Latijns-Amerika ben beland. In Granada snuif ik met diepe teugen eindelijk weer 'ns wat cultuur op. Dat is niet oneerbiedig of beledigend bedoeld richting Costa Rica: dat land is nu eenmaal rijkelijk bedeeld met de mooiste en gevarieerdste natuur die ik ooit op aarde heb gezien. Maar... cultuur hebben ze daar nauwelijks. Of in ieder geval niet in de vorm van de felgekleurde koloniale gebouwen die ik in Granada tegenkom. Wat een kleurenpracht!

... en van de Caribische ritmes
Het afgelopen Pinksterweekend werd ik op een prettige manier geconfronteerd met de pulserende en heupwiegende ritmes van de Caribische muziek toen ik in een spontane actie de alleen-met-vliegtuig-of-boot-bereikbare kust van Nicaragua bezocht.Dat zit zo: donderdag trof ik Marcel en Onno, twee enthousiaste Nederlands heren die begin dit jaar voor twee jaar naar Granada zijn afgereisd om Hotel Con Corazon te beginnen (kijk vooral 'ns op www.hotelconcorazon.com). Afijn, dat hotel bevindt zich nog in het stadium van de onderhandelingen over de koop van een pand, dus op dit moment hebben de heren nog tijd zat om uitstapjes te maken. Zo nodigden zij mij uit om vrijdagochtend met een stel mensen mee te gaan naar Bluefiels en Laguna de Perlas. Zo gezegd, zo gedaan! Bluefiels vibreerde in al zijn voegen van het Palo de Mayo-festival en nadat we dat een dag en avond en nacht hadden uitgecheckt en onze oren toeterden van de verschillende soorten muziek die tegelijkertijd veel te hard uit opgeblazen speakers knalt, zochten we de dag erna de rust op van het Moskito-dorp Laguna de Perlas. We aten 'rondon' (een plaatselijke stoofspecialiteit van vis, wortel, aardappel, banaan, plataan, yuca en een niet nader te definieren grijs soort groente), we badderden in de Laguna EN brachten als klap op de vuurpijl een bezoekje aan de Cayos de Perlas, een tiental bountyeilandjes voor de kust van Nicaragua, sommige niet groter dan een rondwandeling van een kwartier! Paradijselijk dus...!

Een fijne reiswerkcombi!
Dat de heren Corazon zich in de opstartfase bevinden, betekende in ieder geval OOK dat ik nog geen vrijwilligerswerk voor hen kon doen. De Grote Verbouwing begint op zijn vroegst pas in augustus. Nu is dat niet zo erg, want voor Nicararagua had ik er net drie weken werk opzitten. Als 'schoolmanager' op de Spaanse school van Ins en Fernando in Turrialba (zie www.spanishbytheriver.com), waar ik mij de Spaanse taal WEKEN geleden alweer zo'n beetje machtig had gemaakt. Hun 'oude' schoolmanager vertrok onverwacht terug naar de US en dus zaten ze een tijdje met de handen in het haar. In dat gat ben ik gesprongen, want 'regelwerk' is me op het lijf geschreven (en is bovendien super voor mijn Spaans!). Ik paste op de school en alles wat daarbij komt kijken: studenten welkom heten met een infopakketje over Turri, roosters maken in overleg met de leraren, vrijwilligerswerkprojecten bezoeken waar studenten aan de slag kunnen om info te updaten, rafting-, canyoning-, coffee- en andersoortige excursies regelen, activiteiten organiseren (zoals een afscheidsetentje voor vertrekkende studenten, samen koffie drinken of voetbal kijken in de plaatselijke kroeg), gastfamilies inschakelen, dat soort dingen. Ik vond het heerlijk. Om mezelf een tijdje 'nuttig' te maken als tegenhanger voor het reizen, om een tijdje op een plek te settelen en om een tijdje onderdeel uit te maken van de lokale gemeenschap. Op het laastst begon men me al te groeten op straat... het moet niet gekker worden!

Van het ene naar het andere nationale park
Want... ik was echt toe aan zo'n 'settelperiode' nadat ik (daarvoor) een week of drie van het ene nationale park naar het andere in Costa Rica was getrokken. Prachtig! De uitgestrektheid en de afgelegen ligging van Corcovade NP, de paradijselijke (surf!)stranden van Dominical en Manuel Antonio, de koelte en nattigheid van het 'Cloud Forest' van Santa Elena, het Amerikaanse groeptoerisme in La Fortuna en de mangroven en levensgrote schildpadden op het strand van Tortuguero.

Geniet met me mee door de foto's bij dit bericht te bekijken!

Mijn plannen zijn nu om nog een paar dagen in Leon - nog zo'n prachtige koloniale stad in Nicaragua - door te brengen, voordat ik straks de grens oversteek naar Honduras. In dat land wil ik me concentreren op duiken op de Bay Islands en op de ruines van Copan. Dan heb ik nog een krappe drie weken voor Guatemala, omdat ik eind juni naar Colombia (Cartagena) vlieg om twee weken later Robbert in Ecuador (Quito) te ontmoeten en jawel... weer vier weken later Luis in Peru...!

Hasta luego, lieve familie en vrienden!
Arma