Stilstaan & Hollen en...

Stop! Stilstaan! Stilstaan na de eerste zes weken van relatieve rust (lees: bijna-verveling) waarin ik steeds meer kriebels voel om “buiten te spelen”. Stilstaan na de tweede zes weken waarin ik heen en weer fiets van mijn werk als Engelse juf bij grote Madrileense bedrijven, naar mijn cursussen boekhouden of belastingen voor mijn eigen zakie, via mijn Spaanse bijles voor mijn Cervantes-examen, naar mijn werk als gids op de Segway bij Ana en Javier van Urban Móvil (zie www.urbanmovil.com). Stilstaan voor de eerste kwartaalcijfers uit Madrid!

Leven om te eten
Ja, Spanje is méér dan zon, zee en strand... dat wisten we al jaren, toch?! Spanje heeft – ongelogen – ALLES: cultuur, historie, regionale specialiteit, natuur, landschap... Daarom vind ik het niet gek dat maar liefst 95% van de Spanjaarden in eigen land vakantie viert. Maar bovenal is Spanje voor mij synoniem voor “leven om te (genieten van het) eten”! Ik smul mijn buik rond met overheerlijk eten met een regionale touch, zoals torta de barros (=kaasfondue-uit-de-korst) uit Badajoz - Extremadura of alchachofas (=artisjokken) uit Pampona - Navarra. Tsja, dan zijn de frikadelspeciaal, de bitterballen en de haring-met-uitjes die ik in Madrid met Koninginnedag geserveerd kreeg toch nét van een iets ander niveau... Lunchen met een hap-slik-weg broodje achter de computer is uitgesloten en ongehoord. Nee, men gaat UIT eten, ten minste anderhalf uur lang. Zo is ieder restaurant verplicht doordeweeks uiterst betaal- en eetbare drie-gangen-dagmenu´s aan te bieden. Het diner - soms genuttigd uit de befaamde “tupperware-van-mams” - is licht en laat: gemiddeld tussen half tien en half twaalf. Aan dit tijdstip ben ik al zó gewend dat ik inmiddels later trek krijg dan bijvoorbeeld mijn lief.

Genieten van het moment
OK, de gemiddelde Madrileen mag misschien minstens zo´n gestresst werkleven hebben dan bijvoorbeeld een doorsnee Amsterdammer, toch is de Spanjaard volgens mij beter in staat om te genieten van het moment, van vrije tijd. Beter gezegd, ze laten het plannen en organiseren van elke vrije seconde volledig los en laten dit 100% over aan toeval of spontaniteit, waardoor onverwacht mooie dingen ontstaan. Ya veremos (“we zien wel”) of hablamos luego (“we hebben het er nog over”) zijn wat dat betreft gevleugelde uitspraken, waaraan ik me – eerlijk is eerlijk – bij tijd en wijle groen en geel erger met mijn ongeduld, organisatiedrang en “afspraak = afspraak”-mentaliteit... Om maar te zwijgen over het volstrekt ontbreken in het Spaanse DNA van enige notie of noodzaak van punctualiteit!

Madrid = Autostad
Madrid is - met zijn vier- tot tienbaans avenidas en glorietas waarbij het Keizer Karel Plein in Nijmegen flets afsteekt en kinderspel lijkt – gemaakt voor auto´s! De gemiddelde automobilist gebruikt twee in plaats van één baan tegelijkertijd, toetert zich suf, scheurt 80 waar ie 50 mag, stopt waar ie wil én heeft – uiteraard – alleen oog voor zijn soortgenoten en NIET voor een fietser zoals ik! Dat maakt fietsen een ietwat hachelijke onderneming, waarbij ik constant alert, met mijn handen op de remmen, behendig uitwijk voor ineens de weg opschietende geparkeerde auto´s, “snelwegen” handig vermijd en eenrichtingsstraten alleen in de juiste richting volg! Gelukkig zijn er ook veilige alternatieven, zoals de 64 kilometer lange anillo verde (=groene ring): zes meter breed vrij fietspad, waar tot 2016 nog eens 500 kilometer aan wordt toegevoegd. Duimen dat dan het veelgehoorde argument - “nee joh, fietsen is gevaarlijk én vermoeiend met AL die hellingen” (die stiekem nooit méér dan 2,5% steil zijn...) - niet meer opgaat en méér madrilenen de auto voor de fiets hebben omgeruild. Afijn, men MOET wel, want de luchtvervuiling dreigt de EU-normen binnenkort te overstijgen!

Madrid is droog?!
Tsja, normaalgesproken betekent Madrid een keel als een woestijn en een huis vol stof. Maar na drie weken regen en (daardoor) de natste meimaand sinds 1930 is het gevaar van uitdroging inmiddels geweken... Ach, gelukkig is regen hier altijd nog meer uitzondering dan regel! Want ken je het gezegde over Madrid “Dos Meses Invierno, Diez Meses Infierno”, wat zoveel wil zeggen als “twee maanden winter en tien maanden hel”? Zeker in de zomermaanden juli en augustus kan het kwik de 40ºC naderen. En ook DAT hebben de madrilenen goed bekeken: vanaf de laatste week van juni tot en met de eerste week van september draaien ze tropenrooster en werken ze alleen van 8.00 tot 15.00 uur!

Paleisje
Dus... dan geniet ik in die periode gewoon lekker door van mijn flexibele en vrije “buitenspeel”-leven in de grote tuin aan de rand van het zwembad, die vanaf 1 juli horen bij ons luxe appartement mét gasten-slaap-en-badkamer én op een steenworp afstand ligt van het historische centrum! JIPPIE!